giovedì 15 marzo 2012

Achille

PERCHÉ?
Personaggi: IL VECCHIO CENCIOSO, IL PASSANTE.
IL VECCHIO CENCIOSO va raccogliendo mozziconi di sigari sul selciato.
IL PASSANTE: "Ma perché andate raccogliendo mozziconi per la strada?".
IL CENCIOSO: "Caro signore, sigari interi non mi riesce di trovarne".

martedì 13 marzo 2012

Tibullo I, 1


    Divitias alius fuluo sibi congerat auro
        et teneat culti iugera multa soli,
    quem labor adsiduus uicino terreat hoste,
        Martia cui somnos classica pulsa fugent:
    me mea paupertas uita traducat inerti,
        dum meus adsiduo luceat igne focus.
    ipse seram teneras maturo tempore uites
        rusticus et facili grandia poma manu:
    nec Spes destituat sed frugum semper aceruos
        praebeat et pleno pinguia musta lacu.
    nam ueneror, seu stipes habet desertus in agris
        seu uetus in triuio florida serta lapis:
    et quodcumque mihi pomum nouus educat annus,
        libatum agricolae ponitur ante deo.
    flaua Ceres, tibi sit nostro de rure corona
        spicea, quae templi pendeat ante fores;
    pomosisque ruber custos ponatur in hortis
        terreat ut saeua falce Priapus aues.
    uos quoque, felicis quondam, nunc pauperis agri
        custodes, fertis munera uestra, Lares.
    tunc uitula innumeros lustrabat caesa iuuencos:
        nunc agna exigui est hostia parua soli.
    agna cadet uobis, quam circum rustica pubes
        clamet 'io messes et bona uina date.'
    iam mihi, iam possim contentus uiuere paruo
        nec semper longae deditus esse uiae,
    sed Canis aestiuos ortus uitare sub umbra
        arboris ad riuos praetereuntis aquae.
    nec tamen interdum pudeat tenuisse bidentem
        aut stimulo tardos increpuisse boues;
    non agnamue sinu pigeat fetumue capellae
        desertum oblita matre referre domum.
    at uos exiguo pecori, furesque lupique,
        parcite: de magno praeda petenda grege.
    hinc ego pastoremque meum lustrare quot annis
        et placidam soleo spargere lacte Palem.
    adsitis, diui, neu uos e paupere mensa
        dona nec e puris spernite fictilibus.--
    fictilia antiquus primum sibi fecit agrestis
        pocula, de facili composuitque luto.--
    non ego diuitias patrum fructusque requiro,
        quos tulit antiquo condita messis auo:
    parua seges satis est; satis est, requiescere lecto
        si licet et solito membra leuare toro.
    quam iuuat immites uentos audire cubantem
        et dominam tenero continuisse sinu
    aut, gelidas hibernus aquas cum fuderit Auster,
        securum somnos imbre iuuante sequi!
    hoc mihi contingat: sit diues iure, furorem
        qui maris et tristes ferre potest pluuias.
    o quantum est auri pereat potiusque smaragdi,
        quam fleat ob nostras ulla puella uias.
    te bellare decet terra, Messalla, marique,
        ut domus hostiles praeferat exuuias:
    me retinent uinctum formosae uincla puellae,
        et sedeo duras ianitor ante fores.
    non ego laudari curo, mea Delia: tecum
        dum modo sim, quaeso segnis inersque uocer.
    te spectem, suprema mihi cum uenerit hora,
        et teneam moriens deficiente manu.
    flebis et arsuro positum me, Delia, lecto,
        tristibus et lacrimis oscula mixta dabis.
    flebis: non tua sunt duro praecordia ferro
        uincta, nec in tenero stat tibi corde silex.
    illo non iuuenis poterit de funere quisquam
        lumina, non uirgo sicca referre domum.
    tu manes ne laede meos, sed parce solutis
        crinibus et teneris, Delia, parce genis.
    interea, dum fata sinunt, iungamus amores:
        iam ueniet tenebris Mors adoperta caput;
    iam subrepet iners aetas, nec amare decebit,
        dicere nec cano blanditias capite.
    nunc leuis est tractanda uenus, dum frangere postes
        non pudet et rixas inseruisse iuuat
    hic ego dux milesque bonus: uos, signa tubaeque,
        ite procul, cupidis uulnera ferte uiris,
    ferte et opes: ego composito securus aceruo
        dites despiciam despiciamque famem.

venerdì 2 marzo 2012

angelo

 Per ogni matematico
c'è un senso d'infinito
nel dar la caccia ai numeri
già sfuggenti di per sè
c'è un sogno pitagorico
che a me non è servito
adesso che
nel due per tre
so cosa 6 per me
Per ogni matematico
che non si è mai pentito
d'aver sbagliato un calcolo
ch'è già grave di per sè
rimane un senso logico
che a me non è servito
adesso che
nel tre più tre
so cosa 6 per me.

Per ogni matematico
finisce l'infinito
se a confermar la regola
è l'eccezione di persè
ma resta un caso unico
che a me non è servito
adesso che
nell'io più te
so cosa 6 per me